Promoting cultural diversity through education: a synergistic approach to family-school collaboration

Promowanie różnorodności kulturowej poprzez edukację: synergiczne podejście do współpracy rodziny ze szkołą

Abstrakt

In the context of increasing cultural diversity in educational settings, fostering an effective partnership between schools and families emerges as a critical factor for the promotion of inclusive and intercultural education. This article explores the synergistic dynamics of family-school collaboration in supporting students’ intercultural competence and the institutionalization of cultural diversity as an educational value. Drawing on a mixed-method study conducted in Moldovan schools with ethnically heterogeneous populations, the research investigates educators’ and parents’ perceptions, practices, and attitudes towards intercultural engagement. Findings reveal a positive declarative orientation toward intercultural education but limited practical implementation, indicating a significant gap between awareness and action. Isolated examples of good practice demonstrate the potential for participatory approaches, while structural and attitudinal barriers—such as insufficient teacher training and lack of institutional frameworks—hinder consistent family involvement. The article advocates for systemic integration of intercultural education into curricula, strategic family-school collaboration mechanisms, and sustained teacher development programs. These are essential steps to ensure education becomes a transformative space where cultural difference is not only acknowledged, but actively valued.

W kontekście rosnącej różnorodności kulturowej w środowiskach edukacyjnych, wspieranie efektywnego partnerstwa między szkołami a rodzinami jawi się jako kluczowy czynnik promocji edukacji inkluzywnej i międzykulturowej. Niniejszy artykuł analizuje synergiczną dynamikę współpracy szkoła-rodzina we wspieraniu kompetencji międzykulturowych uczniów oraz instytucjonalizacji różnorodności kulturowej jako wartości edukacyjnej. Opierając się na badaniu metodami mieszanymi przeprowadzonym w mołdawskich szkołach o zróżnicowanej etnicznie populacji, badania analizują percepcję, praktyki i postawy nauczycieli i rodziców wobec zaangażowania międzykulturowego. Wyniki wskazują na pozytywne, deklaratywne nastawienie do edukacji międzykulturowej, ale ograniczoną jej praktyczną realizację, co wskazuje na istotną lukę między świadomością a działaniem. Pojedyncze przykłady dobrych praktyk wskazują na potencjał podejść partycypacyjnych, podczas gdy bariery strukturalne i postawowe – takie jak niewystarczające szkolenie nauczycieli i brak ram instytucjonalnych – utrudniają stałe zaangażowanie rodzin. W artykule postuluje się systemową integrację edukacji międzykulturowej z programami nauczania, strategiczne mechanizmy współpracy szkoła-rodzina oraz zrównoważone programy rozwoju nauczycieli. Są to niezbędne kroki, które mają zapewnić, że edukacja stanie się przestrzenią transformacyjną, w której różnice kulturowe nie tylko będą uznawane, ale także aktywnie cenione.