Europejski Instrument na Rzecz Pokoju jako forma finansowania polityki bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej i jej wsparcie dla walczącej Ukrainy

Autor

  • Andrzej Ciupiński Uniwersytet Jana Długosza w Częstochowie
  • Małgorzata Soja Uniwersytet Jana Długosza w Częstochowie

DOI:

https://doi.org/10.24917/20813333.30.11

Słowa kluczowe:

Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony, Europejski Instrument na rzecz Pokoju, finansowanie polityki bezpieczeństwa i obrony w UE, wsparcie dla Ukrainy

Abstrakt

Od 2017 r. Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony (WPBiO) podlega ciągłej ewolucji. W wyniku zmieniającego się środowiska bezpieczeństwa międzynarodowego Unia Europejska stanęła przed koniecznością wzięcia realnej odpowiedzialności za bezpieczeństwo i obronę oraz większej aktywności w tym zakresie obszar. Pomyślnie uruchomiono stałą współpracę strukturalną (PESCO), Europejski Fundusz Obronny (EDF), skoordynowany roczny przegląd w zakresie obronności (CARD) oraz Komórkę Planowania i Prowadzenia Operacji Wojskowych (MPCC), stałą strukturę dowodzenia i kontroli służącą planowaniu i prowadzeniu misji bez mandat wykonawczy. W marcu 2021 r. pojawił się kolejny instrument w postaci europejskiego funduszu pokojowego, który ma finansować wspólne koszty operacji i misji wojskowych w ramach WPBiO.

Pobrania

Opublikowane

2024-08-06

Numer

Tom 30 Nr 393 (2023): Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica

Dział

Studia obszarowe

Licencja

Redakcja przyjmuje do druku teksty oryginalne, wcześniej niepublikowane. Treść czasopisma jest dostępna na licencji Creative Commons (CC-BY-NC-ND 3.0 PL)

Licencja ta zezwala na wykorzystanie materiałów opublikowanych w czasopiśmie w celach niekomercyjnych np. komentarza, krytyki, informacji, archiwizacji, nauczania lub prowadzenia badań, z poszanowaniem aktualnie obowiązującego prawa autorskiego (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83 z poźn. zm.). Zgodnie z wymogami licencji, konieczne jest dokładne podanie źródła cytowania lub parafrazowania oraz zachowanie tekstu w oryginalnej postaci (zakaz tworzenia utworów zależnych).